“การเมืองของก้าวไกล” ชี้ ยังไง ‘ก้าวไกล’ ก็ไม่เลิกชู ‘แก้ ม.112’ ใช้สถาบันเป็นเป้าหมายความเกลียดชัง เป็นต้นตอของความวุ่นวายในบ้านเมือง

ศ.ดร.ไชยันต์ ไชยพร อาจารย์ภาควิชาการปกครอง คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้โพสต์เฟสบุ๊คในคืนวันที่ 14 ก.ค. 66 โดยยกคำพูดของนายแก้วสรร อติโพธิ ประธานมูลนิธิคุ้มครองเด็ก และ อดีตรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งกล่าวถึงการใช้มวลชนของพรรคการเมือง สร้างความเกลียดชัง และเป็นต้นตอของปัญหาความวุ่นวายของบ้านเมือง โดยระบุว่า เป็น “การเมืองของก้าวไกล” ซึ่งมีเนื้อหาว่า

“เทคนิคของการใช้การเมืองแบบมวลชน คือ ต้องหาเป้าหมายสักอย่างหนึ่งมาให้ผู้คนร่วมกันเกลียดชังว่า เป็นต้นตอของความงี่เง่าเฮงฃวยของบ้านเมือง

เป้าหมายนี้ต้องดูมีฤทธิเดช เหี้ยได้มากจริง  เช่น ถ้าเป็นคอม ก็วาดเป้าหมายเป็นนายทุน เป็นนาซีก็วาดเป็นยิว เป็นชาตินิยมก็เป็นจักรวรรดินิยม

การเมืองของก้าวไกลเดินมาทางนี้ แล้วเลือกเอาสถาบันเป็นปีศาจของความเกลียดชัง ทำให้ดูขลัง  จึงลากเป็นมรดก 2475 คนเราพอเกลียดร่วมกันมากๆ  ก็เกิดเป็นพวกเป็นม๊อบไปในที่สุด   

การเลิกไม่พูดไม่ชูแก้ 112 จะทำให้ขาดการชี้ปีศาจไปในทันที พลังก้าวไกลจะอ่อนยวบลงเลย ให้เขาเลิกไม่ได้เด็ดขาด เพราะเป็นตัวตนของเขา

นี่คือเหตุผลที่ก้าวไกล ไม่มีวิสัยทัศน์ของอนาคตมาโชว์จริงๆ มีแต่ความเกลียดชังร่วมในกองทัพและสถาบัน แล้วแถมของชำร่วย ทางปัจเจกชนนิยม ให้กลุ่มต่างๆ เป็นพิเศษ ทั้งเพศพิเศษ กะหรี่เสรี เลิกเครื่องแบบนักเรียน  ฯ

การเมืองวันนี้เดิมที ระบาดด้วยโลภะ  จนเกิดนิสัยประชานิยมที่ก้าวไกลมาเติมใหม่ ใหม่จริงแต่ไม่ใช่ประชาธิปไตย  แต่เป็น โมหะ สองตัวนี้ถึงจุดหนึ่ง  โทสะจะเกิดขึ้นในที่สุด”