
สหประชาชาติยอมรับ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ‘ศ.ไชยันต์’ ชี้แจงถึงความสำคัญและคุณประโยชน์ ของเศรษฐกิจพอเพียง ในวงวิชาการนานาชาติ
ศ.ดร.ไชยันต์ ไชยพร อาจารย์คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โพสต์เฟสบุ๊ก ระบุว่า “ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง” ได้รับการเล็งเห็นถึงความสำคัญและคุณประโยชน์ในวงวิชาการนานาชาติ
โดยยกบทความวิจัยเรื่อง “The sufficiency economy philosophy and strategic HRD: a sustainable development for Thailand (ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และยุทธศาสตร์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: การพัฒนาที่ยั่งยืนของประเทศไทย)” ของ รศ.ดร. อรนุช พฤติพิบูลธรรม อาจารย์คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิดา)
(HRD ย่อมาจาก Human Resource Development หรือการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์)
ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์นานาชาติ (Human Resource Development International) ฉบับเดือน ก.พ. 2553 หน้าที่ 99 – 110 โดย ศ.ดร. ไชยันต์ได้สรุปเนื้อหาย่อดังนี้
“บทความนี้ศึกษาทฤษฎีที่เรียกว่าเศรษฐกิจพอเพียง ที่มีต้นแบบมาจากการทรงงานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่เก้า และความเชื่อมโยงของทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์
เพื่อสร้างความเจริญในสังคมอย่างยั่งยืนในโลกที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงอันผันผวนและรวดเร็ว ความเข้าใจในเศรษฐกิจพอเพียงจะช่วยสร้างภูมิคุ้มกันและลดผลกระทบทางลบที่เกิดกับองค์กรหรือชุมชนในมิติต่างๆ
อย่างที่อดีตเลขาธิการสหประชาชาติ Mr. Kofi Annan (นายโคฟี อันนัน ดำรงตำแหน่งระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2540 – 31 ธันวาคม 2549) กล่าวยกย่องทฤษฎีนี้ว่าเป็นที่ทฤษฎีที่สามารถช่วยให้มนุษย์มองเห็นความเชื่อมโยงของความเปลี่ยนแปลงจากกระแสโลกาภิวัตน์ ไม่แค่ในประเทศไทย แต่ในหลายๆ ที่ในโลก
ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงเน้นความสมดุลจากการเดินทางสายกลาง (Middle-way Approach) ซึ่งเป็นสิ่งที่จะช่วยให้องค์การสหประชาชาตินำพาการพัฒนาที่เน้นมนุษย์เป็นศูนย์กลาง (People centered) บนเส้นทางที่ยั่งยืน (Sustainable path)
งานวิจัยนี้ยังชี้ให้เห็นภาพของการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในประเทศไทยหลังวิกฤตเศรษฐกิจปี 1997 และบทบาทอันสำคัญยิ่งของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในการศึกษาและน้อมนำทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อองค์กรหรือชุมชนที่ตนปฏิบัติงานหรืออยู่อาศัย
บทความเน้นย้ำบทบาทที่สำคัญสามด้านของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์คือ
– ด้านการพัฒนาสมรรถนะหลัก
– การพัฒนาความสามารถในการคิดเชิงระบบ
– การสร้างวิสัยทัศน์ในการพัฒนาที่ยั่งยืน