หากมีคนพูดกันจนหนาหู ความข้อนี้จะแพร่ไปกลายเป็นข้อความที่ผู้คนจดจำ แลต่อไปอาจมีการจดจารึกไว้ จนผู้คนเชื่อว่าเป็นความจริง ขุนหลวงท้ายสระ พรหมลิขิต ตอนที่ 13

• Line

พรหมลิขิต ตอนที่ 13 ขุนหลวงท้ายสระทรงเสด็จประพาสต้น ทรงสดับฟังชาวบ้านกล่าวว่าขุนหลวงเสือ–พระบิดาทรงมีพระอุปนิสัยดุร้าย ฆ่าคนราวผักปลา จึงทรงสงสัยว่าทำไมจึงมีคนพูดอย่างนั้น เนื่องด้วยพระองค์ไม่ทรงเคยได้ยินเลยว่าพระบิดาของประองค์ทรงดุร้าย จนถึงกับฆ่าคนที่มีทำงานสนองพระองค์ท่าน

 

“ท่านเป็นขุนหลวง เป็นเจ้าชีวิต เป็นผู้ดูแลทุกข์สุขของชาวอยุธยาทั้งปวง เหตุไฉนท่านจึงจะโหดร้ายถึงกับฆ่าคนเล่นเป็นผักปลา ผู้ใดก็ตามที่ก้าวขึ้นมานั่งในตำแหน่งของกษัตริย์ของดินแดนใด ผู้นั้นย่อมตระหนักว่า ได้รับความรักแลความภักดีจากชาวเมือง วิสัยปุถุชนใยจะคิดทุรยศกับคนที่ภักดีต่อเรา” ขุนหลวงท้ายสระทรงตรัส

 

จากนั้นทรงมีพระราชดำริขึ้นได้ จึงทรงตรัสต่อว่า “ข้ากลัวความข้อนึง หากมีคนพูดกันจนหนาหู ความข้อนี้จะแพร่ไปกลายเป็นข้อความที่ผู้คนจดจำ แลต่อไปอาจมีการจดจารึกไว้ จนผู้คนเชื่อว่าเป็นความจริง”

 

พ่อริด-หมื่นมหาฤทธิ์จึงกล่าวคำว่า “ประวัติศาสตร์” และกราบทูลทูลอธิบายถึงความหมาย เนื่องด้วยในสมัยนั้นยังไม่มีการบัญญัติคำว่า “ประวัติศาสตร์” ขึ้น  ภายหลังฟังคำกราบทูลขุนหลวงท้ายสระจึงตรัสว่า 

 

“ข้าหวังว่าผู้คนที่ได้ยินความจากประวัติศาสตร์ จะไม่เชื่อถือไปเสียทุกอย่าง”